Deryneia

Ποιος σου το παραλάλησεν φτωσιέ μου Δερυνειώτη

σαν τον ακρίταν να βρεθείς πα στην γραμμήν την πρώτην;

Ποτζιεί κρεμμός, ποδά λαμπρόν, με ππούλιν με ριάλαν

τζιαι ν' αγναντεύκεις πόμακρα τον κάμπον τζιαι την Κάλαν;

Να στέκεις ν' αφουγκράζεσαι τον κρότον του τζυμμάτου

που σπάζει πα στον Κούρμελλον, τες τράνες του λουμάτου;

Ήτουν της μοίρας σου γραφτόν; ήτουν το ριζικόν σου

να ζώσουν που τες τρεις μερκές με ττέλια το χωρκόν σου;

Να χάσει το καλλύττερον που πάνω του κομμάτιν;

Να ζιεί με ήμισην καρκιάν τζιαι πνεύμοναν σακκάτην;